Umag, Novigrad en Jama Grotta Baredine

Dit werd onze laatste dag om nog iets te ondernemen. We hadden het plaatsje Umag uitgekozen om te gaan bezichtigen. Natuurlijk lagen er weer genoeg winkeltjes, maar je zag toch overal eigenlijk wel dezelfde spulletjes. Eenmaal langs de waterkant gekomen, zijn we richting een soort zeedijkje gelopen. Die liep een heel eind de zee in. Van daaruit had je een prachtig overzicht van dit plaatsje. De kinderen waren helemaal gefixeerd op alle krabbetjes die rond kropen op de stenen langs het water. Ook een salamander trok hun aandacht, maar die liet zich niet gemakkelijk fotograferen.
Terug langs het water zijn we bij konoba Amfora gaan lunchen. We hadden een prima plaats op een plateau boven de zee. Je kon van daaruit massa's vissen zien zwemmen. Alleen toen we de rekening kregen, viel ons de mond wel open. Voor een halve liter cola betaalde je omgerekend € 4,30. Dus de volgende keer maar beter opletten waar we gaan zitten.
Toen we alles gezien hadden, zijn we in de auto gestapt om verder door te rijden naar Novigrad. Het was een heel rustig plaatsje, maar wel leuk om te bezichtigen. Ook hier zijn we langs de kust gewandeld en het laatste souvenirtje gevonden. Bryan en Kayleigh hebben nog op een quad gezeten, die hier geparkeerd stond. Dat vonden ze wel stoer. We hebben hier nog wat leuke kiekjes geschoten en zijn toen door gereden naar Jama. Om de Grotten Baredine te bezichtigen.
Hier lagen fantastische grotten die we wilden bezoeken. Met een gids zijn we 60 meter naar beneden gegaan.
In totaal waren het 285 treden en op het diepste punt was het nog maar 14 graden. De grot bestond uit 4 grote zalen, zoals de gids de ruimtes noemde. Je kon zien dat hij plezier in zijn werk had, want hij wist alles zo mooi en soms met een grap te vertellen. Zo hebben we de ''echte'' scheve toren van Pisa gezien, en was die in Italië een replica. ook waren er druipstenen in de vorm van dieren. Fantastisch gewoon. Helemaal onderin kwamen we bij een plas water waarin een naaktsalamander leefde. Dit beestje kon met gemak 100 jaar oud worden en had hij genoeg aan 1 keer per week een beetje eten. Als ie zich niet bewoog, kon hij met gemak een half jaar zonder eten. Na deze 45 minuten durende rondleiding kon de klim naar boven weer beginnen. Je kon zo goed de temperatuursverschillen voelen. Boven was het weer gewoon 29 graden.
Om de dag af te sluiten, gingen we weer terug naar Rovinj om weer naar konoba Tugurio te gaan. Het had ons de vorige keer ook zo goed gesmaakt. Het was deze keer wederom helemaal vol. Buiten dat het eten lekker was, merkte je toch heel goed aan de obers dat ze de tafels weer opnieuw nodig hadden. Dus na iets meer dan een uur stonden we weer buiten. Dat was wel een tegenvaller.
Nu hadden we wel wat meer tijd om alles nog mooi bij te werken en alle foto's eens goed te bekijken.